
24 april begon de tweede editie van Jeilkwan Goes Korea! Op donderdagavond vloog ik met Joris van Jeilkwan en Klaas, 7de Dan instructeur van Chongmukwan, als eerste naar Zuid-Korea om op vrijdag aan te komen in ons vertrouwde Guesthouse Kimstay 9 in de wijk Mokdong in de hoofdstad Seoul. Klaas en ik verzorgende de dag erop al een training van 2 uur voor de Koreaanse leerlingen van onze Meester Ko Sehwan. Goed om de jet leg er een beetje uit te krijgen. Zondag kwamen Maartje en Richard aan vanuit Nederland dus konden we maandag beginnen met trainen.
De ochtend
Meester Ko Sehwan verzorgde nagenoeg alle trainingen. Het ochtendprogramma bestond uit een uur Hwasangdobeops. Dat is een voor het oog rustige bewegingsvorm, maar vergis je niet, erg zwaar voor de benen, focus… eigenlijk heel je lichaam. Het 2de uur was een striking training van diverse combinaties op de pads (of coaching mitts) om deze af te sluiten met een krachtcircuit training van een half uur. In de middag hadden we de gelegenheid om de stad verder te verkennen met onze privé gids Klaas. Klaas komt hier jaarlijks en heeft zelfs een paar jaar in Korea gewoond. Hij spreekt dus ook Koreaans en dat verwachten de Koreanen niet niet snel van zo’n grote Nederlander. Wat dan weer ontzettend grappige situaties oplevert.
De avond
Het avondprogramma stond meestal in het teken van Hankimuye Zelfverdediging, Cirkeltechnieken en valbreken. Al maakten we ook wel wat uitstapjes naar onze bevriende MMA school van Meester Nam om en eens even lekker te gaan grapplen, sparren en/of kickboxen met MMA vechters. Fantastisch! Ook is het inmiddels traditie dat we elke woensdagmiddag privéles krijgen van Meester Nam. Altijd ontzettend leerzaam en we houden focus op de basis.
In de avond sloten we vaak de dag af door gezamenlijk ergens te gaan eten, ook met de andere leerlingen en assistent trainers van Meester Ko Sehwan, namelijk onze grote vriend Harang die al eerder ook in Nederland is geweest, Jibaek en Jiyeon. Ja er wordt veel en hard getraind, maar er is ook voldoende ruimte voor luchtigheid en gezelligheid.
Het examen
Aan het einde van de eerste week was het dan eindelijk tijd voor het examen. Joris ging na 8 jaar intensief trainen op voor zijn 1ste Dan (zwarte band). Joris is zo iemand die er altijd is. Waarvan het opvalt als hij niet op de training is. Hij heeft er heel hard voor gewerkt en het eindresultaat mocht er dan ook zijn. Wij zijn ontzettend trots op zijn prestatie. Tot en met de laatste seconden was hij bezig met de voorbereiding en die week trainen in Korea was de kers op de taart. Dat maakte het verschil. Ik heb Joris niet alleen hard zien trainen, maar ook ontzettend zien genieten van de hele ervaring. Daar doen we het voor!
Richard en Maartje gingen beide op voor hun 2de Dan. Voor Richard was trainen en examen doen in Korea inmiddels bekend terrein, vanwege zijn deelname aan Jeilkwan Goes Korea deel 1. Hij is naast Hankimuye beoefenaar ook begenadigd Trainer bij Jeilkwan en heeft de laatste jaren ontzettend veel groei doorgemaakt wat ook bij onze Koreaanse meesters niet onopgemerkt bleef. Complimenten voor het toepassen van de Hankimuye principes.
Maar dan Maartje! We haalden samen onze 1ste Dan in 2005 toen we trainden bij Mari Thoonen van Sportcentrum Boelot’s. Maartje heeft daarna ook nog lesgegeven bij Boelot’s en na een onderbreking van een aantal jaren is ze 5 jaar geleden bij Jeilkwan weer aan de slag gegaan. Maartje verhoogde haar trainingsintensiteit en we besloten dat het tijd werd voor haar 2de Dan. En ze wilde ook nog mee naar Korea! Maartje is echt een voorbeeld. Het type van niet lullen, maar poetsen. Nooit klagen, altijd positief. En dat zie je dan ook in haar ontwikkeling en stijl. Duidelijk, gefocust en kalm. Het moge duidelijk zijn dat Maartje en Richard ook beide zijn geslaagd. Daarmee zijn ze de eerste 2de Dan houders van Jeilkwan.
Examen doen is niet zomaar een formaliteit. Vanuit Jeilkwan stellen we hoge eisen aan de voorbereiding. Zo verwachten we niet alleen hoge inzet tijdens de reguliere trainingen, maar dat er veel en extra wordt getraind, na de reguliere les, thuis en bij andere sportscholen. Het gaat namelijk niet zozeer om het examen an sich, maar om de weg er naartoe. En dat hebben Joris, Maartje en Richard uitstekend begrepen. Tot volgend jaar!